E DÁ-LHE CELESTINO!
Parece que o Samuel Celestino abriu guerra contra os petistas, no dia 23 desse mês ele desceu o pau em Jonas Paulo por causa de um pronunciamento do mesmo ao Jornal A Tarde quando culpava os governos passados da queda da Bahia como estado de economia mais sólida. Dessa vez agora sobrou para o prefeito de Camaçari, onde chama o infeliz de mentiroso e incompetente, por não cumprir promessas da Orla de Itacimirim no município de Camaçari. Desse jeito acabo ficando seu fã!
“Difícil encontrar um prefeito mais mentiroso e incompetente do que o que coordenou a campanha à reeleição de Jaques Wagner ao Governo da Bahia: o Luiz Caetano, que faz de conta que administra Camaçari. Há uma rebelião que parte das mentiras plantadas por ele da Orla de Itacimirim que prometeu, jurou, chorou, que faria uma revolução nesta que é a última fronteira de seu município. Mentiu, mentiu, e não fez nada. Caetano também passa a ser figura não grata a Guarajuba, aí enfeixando, dez condomínios de uma das áreas mais interessantes do seu município, em termos de atração turística. Caetano, como gestor, é muito ruim. Como político, quem sabe é Wagner”. (Samuel Celestino)
Assim até eu que detesto o Celestino e me recuso a ler seu blog, vou virar fã.
Caetano, só o Veloso… E por falar em MENSALÃO… Gostaria de solicitar-lhe um post/lista com o nome dos POLÍTICOS baianos envolvidos nessa triste página da história brasileira. A minha pitza é a Portuguesa, com certeza…
Pelegrini, tem tempos que quero lhe fazer essa pergunta: Qual o sorvete mais azedo/amargo ou de gosto mais esdrúxulo/intragável que vc já experimentou? Com certeza ele deve ter o “gosto” do mensalão nas nossas bocas…
Parabéns pelo blog e bom dia!
Pelegrini, aquele comentarista do blog que fazia vídeos sumiu? Vendo esses vídeos, lembrei dele…
http://www.youtube.com/watch?v=7IE2QZHYIjA&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=M3bb8evfIoE&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=3rAHHXDRI64&feature=related
Samuca, não fizemos ainda um sorvete intragável, todos são muito bons, inclusive temos um aqui azedinho, sorvete de Biribiri, uma delícia. Agora se você quiser vou fazer um de giló com biribiri, limão, manga verde e ao invés de adoçar com açucar acrescento ácido cítrico, aí sim vamos ter idéia do gosto do mensalão… rsrsrs!
Claro que o sorvete “ruim” não é seu, claro. Vc é um Mestre Sorveteiro e os produtos da Sorveteria Pelegrini estão entre os melhores do mundo… Não fui claro, me desculpe. Na verdade me referi a fruta que produz o pior sorvete que vc já experimentou. Aquele que não tem jeito de se degustar… E pela sua descrição ai em cima, já vi que tem a fórmula do verdadeiro MENSALÃO, essa composição citada será por mim encomendada e enviada a todos os mensaleiros para que eles sintam na sua boca o gosto que esse episódio causou em todos nós…
Agora a última pergunta: Um sorvete com gosto de EU NÃO SABIA DE NADA é um sorvete de algoão? Risos… Acho que você podia experimentar um cardápio de verão só com esses títulos políticos, rs!
Bom sábado!
Eu já falei que serei prefeito mais uma vez. Aproveito pra agradecer ao Blog o apoio que vem me dando sempre colocando minha imagem em evidencia.
Vamos chupar! Picole é claro.
P de Pirata
Olha o Fernandão ai gente!
Insisto em perguntar: o que está apanhando é o mocorongo do Léo, não é?
Quem está apanhando é o chifrudo do seu pai Cala Cala, mas nem assim ele aprende, continua sendo c@r@o e vc um FDP!
Cuidado Pelegrini pro nível do seu blog não descer ao nível de alguns comentaristas
Kakakakakaka, esse Cala Cala é pré-histórico, olha os termos que ele usa – MOCORONGO, LESADO, SONGA-MONGA… Minha bisa que fala essas raridades/preciosidades e sempre pra se dirigir a políticos desonestos. Cala Cala, vá pra casa, pois seus histórico familiar já devia deixá-lo preocupado, afinal, “filho de peixe, peixinho é.” E ai, vai ou não vai pra casa? Vou lhe dar um conselho no melhor estilo “idade das cavernas” – Vai, vai pra casa Padilha!
Eu tenho um palpite de que ele gosta de outra fruta, viu Falção? Os idênticos se reconhessem… E pra isso vou oferecer outra página musical do seu repertório – http://www.youtube.com/watch?v=OdUf0HaU97s&feature=related
airton,quanto mico,será que voçe so faz besteira?
A começar pelo decadente Professor de Ciências Ocultas e Letras Apagadas que acode e responde pelo nick de Prof. Santhos, ferrenho defensor da PTlândia, cujo coelho maluco é ele próprio que vive correndo e “dando” aula no cemitério até no dia 2 de novembro. Vá gostar de fantasma assim, lá no PT!
Oliveira, não por você, mas para que ele não continue respondendo. Ele está ficando muito chato e já está evoluindo pra o que não presta.
Abraço,
Pelegrini
Peleh, meu caro, não se engane com o celestino. no mínimo Caetano não deve ter anunciado no blog dele esse mês.kkkkk
Caetano é uma dos melhores prefeitos da Bahia peleh, fez uma verdadeira revolução a frente da administração municipal em Camaçari e isso é visível.
Camaçãri era uma antes de Caetano e hoje é sem sombra de dúvidas outra cidade, muito melhor para o seu povo.
Aliás, como a grande maioria das gestões petistas na bahia: Conquista, Pintadas, Sr do Bonfim, Serrinha, entre outras e outras.
abraços
Lucas Reis
DCE UNEB
PT
פּאַרנאַססיאַניסם
ליטעראַרישע באַוועגונג אַז ערידזשאַנייטאַד אין פֿראַנקרייַך, פּאַריז, רעפּראַזענטאַד אין פּאָעזיע און די פּאָסיטיוויסט וויסנשאפטלעכע גייסט פון דער צייַט, אַפּירינג אין די nineteenth יאָרהונדערט אין אָפּאָזיציע צו ראָומאַנטאַסיזאַם.
אנגעהויבן מיט די פּובליקאַציע פון אַ סעריע פון לידער, אַ ביסל דעקאַדעס פּריסידינג די סימבאַליזאַם. זייַן נאָמען קומט פון בארג פּאַרנאַססוס, אַ באַרג אין גריכיש מאַטאַלאַדזשי איז הייליק צו אַפּאָללאָ און די מוסעס, מחמת די מחברים געזוכט צו ומקערן עסטעטיש וואַלועס פון קלאסישע אַנטיקוויטי.
עס איז קעראַקטערייזד דורך די סייקרידניס פון סדר, אָנערקענען די כּללים פון ווערסיפיקאַטיאָן, די פּרעסיאָוסנעסס און רידמיק וואָקאַבולאַרי, גראַם דורך רייַך און דורך אַ יבערהאַנט פֿאַר פאַרפעסטיקט סטראַקטשערז, אַזאַ ווי סאַניץ. די נוצן פון פיגוראַטיווע שפּראַך איז רידוסט צו די אַפּרישייישאַן פון עקסאָטיסיסם און מאַטאַלאַדזשי. די בילכער סאַבדזשעקץ זענען די היסטאָריש פאקטן, אַבדזשעקץ און לאַנדסקייפּס. די באַשרייַבונג איז די שטאַרק וויסואַל פּאָעזיע פּאַרנאַססיאַן, ווי גוט ווי פֿאַר די ראָמאַנטיקס זענען די געזונט פון ווערטער און ווערסעס. די מחברים האבן פּאַרנאַססיאַנס אַן “קונסט פֿאַר קונסט”, ווייַל זיי האבן געגלויבט אַז קונסט זאָל עקזיסטירן דורך זיך און ניט דורך סאַבטערפיודזש, ווי ליבע, פֿאַר בייַשפּיל. דער ערשטער גרופּע פון פראנצויזיש-רעדן פּאַרנאַססיאַנס זאמלט פּאָעטן פון פאַרשידן טרענדס, אָבער מיט איין פּראָסט דענאָמינאַטאָר: די רידזשעקשאַן פון ליריסיזאַם ווי אַ עמונע. די לידינג יקספּאָונאַנץ זענען טהéאָפילע גאַוטיער (1811-1872), לעקאָנטע דע ליסלע (1818-1894), טיאַדאָר דע באַנוויללע (1823-1891) און כאָוזיי מאַריִאַ דע הערעדיאַ (1842-1905), קובאַן, סאַלי פּרודהאָממע (1839-1907 ). גאַוטיער איז צו צולייגן די באַרימט פֿראַזע “קונסט פֿאַר קונסט” באַוועגונג.
די פֿראַזע “קונסט פֿאַר קונסט” איז אָפֿט געניצט ווען טאַלקינג וועגן פּאַרנאַססיאַניסם.
אַלגעמיינע פֿעיִקייטן
פאַסטידיאָוסנעסס: פאָוקיסיז אויף דעם פּרט, יעדער כייפעץ מוזן זייַן אָנזעעוודיק פֿאַר, דעריבער די וואָרט ריימז רייַך און זעלטן.
אָבדזשעקטיוויטי און ימפּאַרשיאַליטי: דער פּאָעט גיט די פאַקט, די כאַראַקטער, די וועג זאכן זענען געשעעניש און אין פאַקט, אָן דעפאָרמינג זיי דורך זייַן פּערזענלעך וועג פון געזען, געפיל און טינגקינג. דאס שטעלע קעגן די יגזאַדזשערייטיד ראָמאַנטיש סובדזשעקטיוויסם.
קונסט פאר קונסט: פּאָעזיע טאָל זיך, האט קיין טיפּ פון קאָמפּראָמיס, און איז גערעכטפארטיקט דורך זייַן שיינקייט. מאכט רעפֿערענץ צו די פּראָזאַיש, און די טעקסט ווייזט אַן אינטערעס פֿאַר זאכן פּערטינינט צו אַלע.
עסטעטיק / דינען דער וועג – ווי די לידער טאָן ניט יבערנעמען קיין סאָרט פון קאָמפּראָמיס, די עסטעטיש איז העכסט וואַליוד. דער דיכטער זוכט פּאַרנאַססיאַן פאָרמאַל שליימעס בייַ אַלע קאָס, און א מאל איז ניט געקענט צו טאָן אַזוי.
וויכטיק אַספּעקץ זענען גאנץ פֿאַר דעם עסטעטיש:
רייַך גראַם: ווערטער זענען אַוווידאַד אין דער זעלביקער גראַמאַטאַקאַל קלאַס. עס איז אַ טראָפּ אויף דער טיפּ פון ריימז אַבאַב צו סטאַנזאַס פון פיר ווערסעס, אָבער אויך וויידלי געניצט ריימז יטערפּאַלייטיד.
וואַלואַטיאָן פון סאָננעץ: פּרעפערענסע איז געגעבן צו די סאַניץ, דעם זאַץ צעטיילט אין צוויי סטאַנזאַס פון פיר ווערסעס, און צוויי סטאַנזאַס פון דרייַ ווערסעס. רעוועאַלינג, אָבער, די “שליסל” טעקסט אין די לעצטע פסוק.
שטרענג מעטריקס: די נומער פון סילאַבאַלז זאָל זייַן דער זעלביקער אין יעדער פסוק, פּרעפעראַבלי צען (דעקאַססíלאַבאָס) אָדער צוועלף סילאַבאַלז (אַלעקסאַנדרינע ווערסעס), די מערסט געניצט אין דער צייַט. אָדער פאָרשטעלן אַ סימעטריע קעסיידערדיק, למשל דער ערשטער פסוק פון צען סילאַבאַלז, די רגע פון זעקס סילאַבאַלז, דער דריטער פון צען סילאַבאַלז, דער פערט מיט זעקס סילאַבאַלז, אאז”ו ו.
דעסקריפּטיוויסם: פיל פון דער פּאָעזיע איז באזירט אויף פּאַרנאַססיאַן ינערט אַבדזשעקץ, שטענדיק טשוזינג יענע וואס דאַרפן אַ זייער דיטיילד באַשרייַבונג ווי “די סטאַטוע”, “כינעזיש ווייס” און “גריכיש וואַזע” דורך אַלבערטאָ דע אָליוועיראַ.
גרעקאָ-רוימער טעמע – אַעסטהעטיקס איז העכסט וואַליוד אין פּאַרנאַססיאַניסם, אָבער אַפֿילו אַזוי, די טעקסט דאַרף אַ צופרידן. די טעמע אַדרעסט דורך פּאַרנאַססיאַנס ריקאַווערז טימז פון קלאסישע אַנטיקוויטי, קוואַליטעט פון זייַן געשיכטע און מאַטאַלאַדזשי. עס איז גאנץ געוויינטלעך טעקסטן באַשרייַבן געטער, העראָעס, לעדזשאַנדערי געשעענישן, אָפּגעמערקט אותיות אין געשיכטע און אַפֿילו אַבדזשעקץ.
שטויס אָדער סינטאַקטיק טשיינינג (ענדזשאַמבעמענט) – אָקקורס ווען די שורה ענדס אויף די מעטריק (זינט אנגעקומען אויף די צענט סילאַבאַל), אָבער האט ניט ענדיקן אויף דעם געדאַנק, אין מאַטעריע, וואָס ענדס אויף די צוריק פון אונטן. די פאַרקערט דעפּענדס אויף דעם קאָנטעקסט צו זייַן פארשטאנען. טאַקטיק צו פּרייאָראַטייז די מעטריק און די שטעלן פון ריימז. ווי אַ בייַשפּיל, דעם פסוק אָלאַוואָ בילאַק:
איך געקומען, זענען געקומען. ווינייאַרדס פאַטיגד
און טרויעריק. און איך איז טרויעריק און מיד.
אין פּאָרטוגאַל
אין פּאָרטוגאַל, די באַוועגונג האט ניט זייער וויכטיק, ווייַל מיט גאָונקאַלוועס קרעספּאָ (וואָס אַקשלי איז געווען אַ בראַזיליאַן שרייַבער וואס כאַסענע געהאַט אַ פּאָרטוגעזיש פרוי און אריבערגעפארן צו פּאָרטוגאַל), דזשאָואָו פּענהאַ, אַנטאָוניאָו פעידזשó און סעסאַריאָ ווערדע.
אין Brazil
אין Brazil, דער פּאָעזיע פּאַרנאַססיאַניסם דאַמאַנייטאַד ביז די אָנקומען פון בראַזיליאַן מאָדערניסם. די וויכטיקייט פון דעם באַוועגונג אין דער מדינה איז רעכט ניט בלויז צו די גרויס נומער פון פּאָעטן, אָבער אויך דער מאָס פון זייַן השפּעה זינט זייַן עסטעטיש פּרינציפּן האט לאַנג דאַמאַנייטאַד דעם ליטערארישן לעבן פון דער מדינה, פּראַקטאַקלי ביז די אַדווענט פון מאָדערניסם אין 1922.
אין די 1870ס, די ראָמאַנטיש פּאָעזיע אנטפלעקט צייכנס פון ווירינאַס, און אַפֿילו קאסטרא אַלוועס איז מעגלעך צו ידענטיפיצירן פּריקערסער עלעמענטן פון אַ רעאַליסטיש פּאָעזיע. אזוי, צווישן 1870 און 1880 אין Brazil געזען די ליקווידיישאַן פון ראָמאַנטיסיסם, סאַבדזשעקטיד צו שטרענג קריטיק דורך די ימערדזשינג דורות, דיסאַטאַספייד מיט זייַן עסטעטיק און אין זוכן פון ניו פארמען פון קונסט, ינספּייערד דורך פּאָסיטיוויסט אידעאלן און רעאַליסטיש אין דעם מאָמענט.
אזוי, דער 1880ס געעפנט צו די וויסנשאפטלעכע פּאָעזיע, און די סאָציאַליסט רעאַליסט, קודם צייכנס פון רעפאָרם וואָס יווענטשאַוואַלי יוואַלווד אין די קאַנאַל פּאַרנאַססיאַניסם. דער פרי ינפלואַנסיז זענען גאָונקאַלוועס קרעספּאָ און אַרטור דע אָליוועיראַ, די הויפּט פּראָפּאַגאַנדיסט פון דער באַוועגונג פון 1877, ווען ער גאַט אַ בלייַבן אין פּאַריז. די פּאַרנאַססיאַניסם טימאַדלי ימערדזשד אין Brazil אין די ווערסעס פון לויס גימערייז יינגער (סאַניץ און ריימז. 1880) און טהעאָפילוס טעג (פאַנפאַרראַס. 1882), און געגרינדעט זיך דיפיניטיוולי ראַימונדאָ קאָררעיאַ (סינפאָניאַס. 1883), אַלבערטאָ דע אָליוועיראַ (מערידיאָנאַיס. 1884) און אָלאַוואָ בילאַק (מיזבייעך 1888).
די פּאַרנאַססיאַניסם Brazil, טראָץ די גרויסע השפּעה ער באקומען פון פּאַרנאַססיאַניסם פראנצויזיש, איז ניט אַן פּינטלעך רעפּראָדוקציע פון אים, טוט עס אָובייז דער זעלביקער דייַגע פֿאַר אַבדזשעקטיוויטי, ססיענטיסם און רעאַליסטיש דיפּיקשאַנז. אַנטלויפן די ראָמאַנטיש סענטימענטאַליסם, אָבער טוט ניט ויסשליסן סובדזשעקטיוויסם. זיין יבערהאַנט איז די דאָמינאַנט טיפּ פון אַלעקסאַנדרינע פסוק פראנצויזיש ריימז מיט רייַך, און די פאַרפעסטיקט פארמען, ספּעציעל די סאַניט. ווארים אַז ענין, איז קעראַקטערייזד דורך אַבדזשעקטיוויטי, וניווערסאַליסם און אַעסטהעטיסיסם. יענער ריקווייערז אַ גאנץ פאָרעם (פאָרמאַליזאַם) אויף קאַנסטראַקשאַן און סינטאַקס. פּאָעטן פּאַרנאַססיאַנס זען די מענטשן געבונדן צו ענין, ניט געקענט צו פֿרייַ זיך פון דיטערמאַניזאַם, און דעריבער טענד צו פּעסימיזם אָדער צו סענסיישאַנאַליזאַם.
אויסערדעם אַלבערטאָ דע אָליוועיראַ, ראַימונדאָ אָלאַוואָ קאָררעיאַ און בילאַק, וואס האָט באַשטימט די רופן פּאַרנאַססיאַן טרייאַד, די באַוועגונג האט אנדערע גרויס פּאָעטן אין Brazil, ווי וויסענטע דע קאַרוואַלהאָ, מאַטשאַדאָ דע אַססיס, לויס דעלפינאָ, בערנאַרדינאָ לאָפּעז, פראַנסיסקאַ דזשוליאַ גימערייז פּאַססאָס, קאַרלאָס מאַגאַלהאַעס דע אַזערעדאָ, גאָולאַרט דע אַנדראַדע, אַרטור אַזעוועדאָ, אַדעלינאָ פאָנטאָוראַ, אַמיליאָו דע מענעסעס, אַנטאָניאָ אַוגוסטאָ דע לימאַ, לויס מוראַט און מאַריאָ דע לימאַ.
זינט 1890, די סימבאַליזאַם אנגעהויבן צו סערפּאַס אַז פּאַרנאַססיאַניסם. דער רעאַליזם פון קלאַססיסיזינג פּאַרנאַססיאַניסם איז וויידלי אנגענומען אין Brazil, אַוואַדע דאַנק צו די יז געפֿינט דורך זייַן פּאָעטיש, טעכניק און פאָרעם פון ינספּיראַציע און עסאַנס. אזוי ער איז ווייַט אויסער זייַן קראַנאַלאַדזשיקאַל לימאַץ און געבליבן פּאַראַלעל צו די סימבאָליסם און מאָדערניסם אַפֿילו אין זייַן ערשטער לבֿנה.
דער פּרעסטיזש פון די פּאָעטן פּאַרנאַססיאַנס בייַ די עק פון די nineteenth יאָרהונדערט, געמאכט זייַן מאַך צו די באַאַמטער שול פון די אותיות אין דער מדינה פֿאַר אַ לאנגע צייַט. אפילו די סימבאָליסט פּאָעטן האבן יקסקלודאַד פון די בראַזיליאַן אַקאַדעמיע פון אותיות, ווען עס איז געגרינדעט אין 1896. אין קאָנטאַקט מיט סימבאָליסם, פּאַרנאַססיאַניסם געגעבן העכערונג, אין דער ערשטער צוויי דעקאַדעס פון די twentieth יאָרהונדערט, אַ פּאָעזיע סינקרעטיסטיק און יבערגאַנג.
Estão calando meus comentários.
O mocorongo do Léo pode me chamar de FDP e dizer que meu pai é chifrudo. Isso foi publicado.
Agora dizer que o Léo Mocorongo é conhecido aqui em Juazeiro, não pode ser poblicado???
Pura retaliação de um blog que se diz democrático.
Fica minha reclamação…
Não tenho culpá se conhecem o Leozinho…
Não publicaram meu comentário na íntegra, a respeito do Léo, que é conhecidíssimo aqui em Juazeiro..
Estão calando minha voz.
Nojento, tchan!